مبانی هنر های تجسمی

 هنرهای تجسمی به آن دسته از هنرهایی گفته میشود که قابلیت شکل پذیری و تجسم دارند و مستقیما با خس بینایی قابل درک اند. مبانی هنرهای تجسمی را می توان به قاعد درک زبان بصری و ایجاد اثر در هنرهای تجسمی تعبیر نمود. همه ی عناصر هنر تجسمی از عناصر بصری معینی شکل گرفته اند.

کیفیات بصری عبارتند از روابطی که در روند سازمان دادن و نظم بخشیدن به عناصر بصری مطرح می شوند. نوع استفاده از عناصر بصری در اثر تجسمی کیفیت حسی خاص و عمومی ایجاد می کند. تضاد و کنتراست می تواند باعث توجه و تاکید بر موضوع خاصی در یک تابلو نقاشیباشد و القا کننده ی حس آرامش و سکون و یا ... شوند.

روند سامان بخشیدن به یک اثر هنری ترکیب یا کمپوزیسیون نامیده می شود.در ترکیب بندی است که وحدت اثر بعنوان کلی که دارای انسجام درونی است ، تحقق می یابد. در یک ترکیب موفق اجزا از کل قابل تفکیک نیستند.

کادر یا قاب تصویر محدوده ی فضا یا سطحی است که اثر تجسمی و تصویری در آن ساخته می شود.بطور کلی منظور از کادر ، همان محدوده ای از سطح است که هنرمند برای ارائه و اجرای اثر خود بر می گزیند.

فضای درونی یک کادر زمانی معنا پیدا می کند که یک عنصر بصری در درون کادر انرژی بصری آنرا فعال نماید.

کیفیات بصری عبارت اند از: 

1. تناسب

2. تعادل 

3. تقارن 

4. وحدت 

5. توازن 

6. تاکید 

7. کنتراست 

8. حرکت 

9. ریتم 

10. هماهنگی چیدمان : اصول اولیه : 

1. توجه به کاربری فضا و روانشناسی موقعیت 

2. شناخت سبک متداول در چیدمان 

3. روانشناسی رنگ 

4. محل قرارگیری 

5. شناخت کادر در طراحی داخلی 

6. ارگونومی 

7. شناخت تاثیر نور 

8 . شناخت سبک 

9. فضاهای کلاسیک.